Dilediğim

Allah’ım
Ne istediğini, ne beklediğini benden
Bileyim

Allah’ım
Neyin doğru, neyin yanlış olduğunu
Bileyim

Allah’ım
Bu iç huzursuzluğu, bu tatminsizlik
Çok zor

Allah’ım
Başkalarının ilgi, beğeni ve sevgisi isteği
En büyük derdim

Allah’ım
Kendime geleyim
Sorumluluklarımı bilip yerine getireyim

Allah’ım
Mutmain, huzurlu, dingin olmak
Dileğim

Allah’ım
Bir yol göster
Beni o yolda tut
Beni o yolda öldür
Budur senden dilediğim

-Sermest

Mazlum

Söz bitiyor bir mazlum göçünce

Kendisi kurtuluyor bu zalim dünyadan

Ama ardındakiler kalıyor gözyaşlarıyla

Umarsız kalabalıklar kurumuş kalpleriyle

Gerekçeliyor zulümü, ölümü; şöyle, böyle

Veya çeviriyorlar gözlerini öte tarafa

Söz bitiyor bir çocuk annesiz kalınca

Kim ne diyebilir o yavrucağa?

Kim doldurabilir o boşluğu, nasıl?

Dünya her göçen mazlumla daha çirkin

Ahiret her göçen mazlumla daha güzel

Biz yolda, biz imtihanda, biz mecbur sâbir

Ne olur Ya Rabb, ne olur Ya Rabb?

Titrek ve kırık kalplerimiz hürmetine

Zalim de mazlum da eyleme bizi!

-Sermest

Evlat

Evlat, içini acıtan sevgiden başka nedir?
Evet, aşk ancak içi yakar
Ama öyle ya da böyle söner gider
Merhamet, içi acıtır ve kalıcıdır
Merhametin en büyüğü evlada olanıdır

İçini acıtarak sevmeyi sevince
Gelir insanın aklına
Rabbim de böyle seviyor olmalı kullarını

-Sermest