Söz bitiyor bir mazlum göçünce
Kendisi kurtuluyor bu zalim dünyadan
Ama ardındakiler kalıyor gözyaşlarıyla
Umarsız kalabalıklar kurumuş kalpleriyle
Gerekçeliyor zulümü, ölümü; şöyle, böyle
Veya çeviriyorlar gözlerini öte tarafa
Söz bitiyor bir çocuk annesiz kalınca
Kim ne diyebilir o yavrucağa?
Kim doldurabilir o boşluğu, nasıl?
Dünya her göçen mazlumla daha çirkin
Ahiret her göçen mazlumla daha güzel
Biz yolda, biz imtihanda, biz mecbur sâbir
Ne olur Ya Rabb, ne olur Ya Rabb?
Titrek ve kırık kalplerimiz hürmetine
Zalim de mazlum da eyleme bizi!
-Sermest
