Ağlayayım tüm bedenimi bedenine bırakıp
Haykırayım
Benim kızım öldü
İncecik
Parıldayan gözleriyle bakardı
Seni seviyorum der gibi
Elleri narin, soğukken de aynı
Özledim küçücük ağzına inat dolgun yanaklarını
İncecik bileklerini
Hep gözüne düşen pırasa saçlarını
Özledim kıkır kıkır kıkırdayışını, kaşlarını çatışını
Özledim hiç durmadan konuşmasını, neşesini
Özledim, sarılmaya doyamadığımı
Benim kızım öldü
Yok mu bir tenha
Haykırayım kimse bilmeden
Benim kızım öldü
Kuzumun kalbi atmıyormuş
Kimsenin cevabını bilmediği bir soru
Ben cevaplarken yapayalnız
Cennet ve cehennemden bir damla düştü
Tek damla sürükler mi cennete
Uzaklaştırır mı cehennemden?
Kimsenin cevabını bilmediği bir soru
Ben cevaplarken yapayalnız
Bekler mi Rabbim en doğru cevabı?
Yoksa kabullenmek mi
Rabbimin merhameti
Kızıma, bana, bize
Benim kızım öldü
Benim kızım öldü
Bugün benim kızımı dinleyin sadece
Anlatmayın kendi çocuklarınızı
Sadece benim kızımı dinleyin
Çocuklar işte demeyin
O benim kızım
Çocuklardan bir çocuk mu ki?
Yüzlerce kere baktığım fotoğrafa siz de gerçekten bir bakın şimdi
Bugün bana söylemeyin çocuğunuzun kaça geçtiğini
Anlatmayın umut dolu yarınlarınızı
Bugün bana şikayet etmeyin çocuklarınızı
Bugün bana kendi dünyanızı getirmeyin
Benim dünyama bir damla gözyaşı getirin
Bir tutam hüzün alıp gidin
Benim kızım öldü
Sadece benim kızımı dinleyin bugün
Bakışları ne güzeldir benim kızımın
Gözlerinin içine baktığında anlar anlatamadıklarımı
Gözlerinin içine baktığımda anlarım anlatamadıklarını
İncecik bedenine sarılmayı ne çok özledim senin
Kızımın kalbi atmıyormuş
Kızım çok korktun mu?
Bekledin mi annenin seni tutmasını?
Çok acıdı mı canın?
Aklına geldi mi canının çok yanacağı?
Canın çok yandı mı?
Son nefesinde ellerimin saçlarında olduğunu bildin mi?
Mutlu oldun mu? annem dedin mi?
Ürkekti benim kızım, narindi
Dayanamazdı, şeytan tırnağına bile
Hatırlamam bir kere bile çok kanının aktığını
Öldüğünde bile çok kanı akmadı benim kızımın
Benim kızım öldü
Allah bize rahmet etti
Allah kızıma rahmet etti
Öyle bir özlem ki sildi tüm dünyayı
Sildi tüm korkularımı
Sildi tüm planlarımı
Sildi tüm umutlarımı
Biri müstesna, o da kavuşma için
Öyle bir özlem ki gösterdi acizliğimi, hiçliğimi
Öyle bir özlem ki ölümü sevdirdi
Arkama bile bakmadan, düşünmeden
Öyle bir özlem ki, sorsan yine odur istediğim
Benim kızım öldü
İlk bakışım, şevkatım
İlk endişem, kaygım, ümidim
İlk özlemim,
Yangının içinde ilk sükunetim
İbrahim'in serinliğini anlayışım
İlk sabrım, ilk şükrüm
İlk duam, ilk namazim
Rabbime ilk defa yalvarışım
İlk defa büyüdüğümü hissedişim
İlk sabırsızlığım ölüme
Ondan artık korkmayışım
İlk defa ılık su döküşüm soğuk bir bedene
İlk defa görüşüm bir mezarın nasıl hızla kapandığını ellerle
İlk defa sevişim mezarlıkları
İlk defa gülüşüm hüzünle
İlk defa sabır ve şükredişim aynı şeye
İlk defa yalvarışım rüyalar için
Kıvranışım sabahları çaresizlik içinde
Keşke hatırlayabilsem
İlk defa kızımdan teselli bekleyişim
Küçücük dizine koysam başımı
Ağlasam, ağlasam...
Rabbimin merhameti,
Kızıma, bana, bize...
Benim kızım öldü
Bu benim ilk şiirim
-Dila'nın annesi
