Benim kızım öldü

Yok mu bir beden acıtırcasına sarılayım

Ruhunu yırtarcasına haykırayım

Benim kızım öldü

Ağlayayım tüm bedenimi bedenine bırakıp

Haykırayım
Benim kızım öldü

İncecik

Parıldayan gözleriyle bakardı

Seni seviyorum der gibi

Elleri narin, soğukken de aynı

Özledim küçücük ağzına inat dolgun yanaklarını
İncecik bileklerini
Hep gözüne düşen pırasa saçlarını

Özledim kıkır kıkır kıkırdayışını, kaşlarını çatışını

Özledim hiç durmadan konuşmasını, neşesini

Özledim, sarılmaya doyamadığımı

Benim kızım öldü

Yok mu bir tenha

Haykırayım kimse bilmeden

Benim kızım öldü

Kuzumun kalbi atmıyormuş

Kimsenin cevabını bilmediği bir soru

Ben cevaplarken yapayalnız

Cennet ve cehennemden bir damla düştü

Tek damla sürükler mi cennete

Uzaklaştırır mı cehennemden?

Kimsenin cevabını bilmediği bir soru

Ben cevaplarken yapayalnız

Bekler mi Rabbim en doğru cevabı?

Yoksa kabullenmek mi

Rabbimin merhameti

Kızıma, bana, bize

Benim kızım öldü

Benim kızım öldü

Bugün benim kızımı dinleyin sadece

Anlatmayın kendi çocuklarınızı

Sadece benim kızımı dinleyin

Çocuklar işte demeyin

O benim kızım

Çocuklardan bir çocuk mu ki?

Yüzlerce kere baktığım fotoğrafa siz de gerçekten bir bakın şimdi

Bugün bana söylemeyin çocuğunuzun kaça geçtiğini

Anlatmayın umut dolu yarınlarınızı

Bugün bana şikayet etmeyin çocuklarınızı

Bugün bana kendi dünyanızı getirmeyin
Benim dünyama bir damla gözyaşı getirin
Bir tutam hüzün alıp gidin

Benim kızım öldü

Sadece benim kızımı dinleyin bugün

Bakışları ne güzeldir benim kızımın

Gözlerinin içine baktığında anlar anlatamadıklarımı

Gözlerinin içine baktığımda anlarım anlatamadıklarını

İncecik bedenine sarılmayı ne çok özledim senin

Kızımın kalbi atmıyormuş

Kızım çok korktun mu?

Bekledin mi annenin seni tutmasını?

Çok acıdı mı canın?

Aklına geldi mi canının çok yanacağı?

Canın çok yandı mı?
Son nefesinde ellerimin saçlarında olduğunu bildin mi?

Mutlu oldun mu? annem dedin mi?

Ürkekti benim kızım, narindi
Dayanamazdı, şeytan tırnağına bile

Hatırlamam bir kere bile çok kanının aktığını

Öldüğünde bile çok kanı akmadı benim kızımın

Benim kızım öldü

Allah bize rahmet etti

Allah kızıma rahmet etti

Öyle bir özlem ki sildi tüm dünyayı

Sildi tüm korkularımı

Sildi tüm planlarımı
Sildi tüm umutlarımı

Biri müstesna, o da kavuşma için

Öyle bir özlem ki gösterdi acizliğimi, hiçliğimi

Öyle bir özlem ki ölümü sevdirdi

Arkama bile bakmadan, düşünmeden

Öyle bir özlem ki, sorsan yine odur istediğim

Benim kızım öldü

İlk bakışım, şevkatım

İlk endişem, kaygım, ümidim

İlk özlemim,

Yangının içinde ilk sükunetim

İbrahim'in serinliğini anlayışım

İlk sabrım, ilk şükrüm

İlk duam, ilk namazim

Rabbime ilk defa yalvarışım

İlk defa büyüdüğümü hissedişim

İlk sabırsızlığım ölüme

Ondan artık korkmayışım
İlk defa ılık su döküşüm soğuk bir bedene

İlk defa görüşüm bir mezarın nasıl hızla kapandığını ellerle

İlk defa sevişim mezarlıkları

İlk defa gülüşüm hüzünle

İlk defa sabır ve şükredişim aynı şeye

İlk defa yalvarışım rüyalar için
Kıvranışım sabahları çaresizlik içinde

Keşke hatırlayabilsem

İlk defa kızımdan teselli bekleyişim

Küçücük dizine koysam başımı
Ağlasam, ağlasam...

Rabbimin merhameti,

Kızıma, bana, bize...

Benim kızım öldü

Bu benim ilk şiirim

-Dila'nın annesi