Kırık kalbim

Kalbi kırık insan lazım bana
Hüzün sahibi, dünyaya kırgın
Çünkü anlamış dünyanın faniliğini
Ancak öyle biri anlayabilir beni
Dost olabilir bana

Ne güzeldir öyle insanlar
Gülümsemeleri yarımdır
Vardır dudaklarının kenarında hep
Ufak bir hüzün
Gözleri dalar gider bazen uzaklara

Kırık kalpliler birbirini tamamlar
Ancak onlar birbirlerini anlar
Onların konuşmaları dilleriyle değil
O kırık kalpleriyledir
O kırık kalpleri, ne güzeldir

O kırık kalplerine borçludurlar
Dünyaya dalıp gidememelerini
Allahı unutmamalarını
O yoğun hisleri, gözyaşlarını
O hisler, gözyaşları... onları insan yapar

Kırık kalbimi seviyorum
Beni kırık kalpli yapan cennetteki kızımı
Kırık kalpli arkadaşlarımı
Bana sevinci ve hüznü veren Rabbimi
Seviyorum, Rabbim Sen de sevdiklerinden eyle bizi..


-Sermest